Farewell to You, My Friends

“I hate goodbyes, ‘cause they make me cry. As an alternative, just say “see you.” – Mr. Arcilla

Two days ago, the class I belonged to, III – St. Albert the Great, planned to have a good time in Green Gables Farm, Tanay Rizal. It’s also our Farewell Party to indicate the end of our school year.

Ang aming usapan ay magkita sa treehouse na malapit sa aming school nang 6:30am. Ako’y nagising nang 2:00am upang iprint ang mga “awards” na ginawa ko para sa aking mga kaklase. Halos maubos ang 2 pakete ng ink namin sa dami ng awards: 53. But for a fact, 102 ang awards dapat. Inabot ako nang 4:00am sa pagpiprint, ipinadala via e-mail ang 6 awards kay Raisa habang nag-chachat sa YM para siya ang magprint due to the shortage of ink sa amin. Chat muna from 4:00am – 5:15am kina Raisa & Marianne. After that, breakfast at nag-ayos ako ng gamit. Lahat ay ayos na. Bihis na ng white kong t-shirt, handa na lahat.

7:00am: Nakarating ako sa treehouse. Marami na sila roon. Nandun din ang ibang parents ng classmates ko. May pagtatalo at nagkaroon ng chance na ma-postpone ang lakad namin. Habang may discussion ang mga parents, binigay ko ang farewell gifts ko sa aking best friends na sina Lance (green pillow) at Kuya Joed (gray pillow). After some minutes, in the end, mayroong mga hindi nakasama dahil sa decision ng parents nila, for safety reasons. Sumakay na ang mga kaklase ko sa jeep at sa mga private vehicle. Ako ay naiwan, mama ko at ang aming guro. Nagpaalam ako sa kanila na hindi na ako makakasama at sila’y namaalam. Nang kami’y naiwan, umalis na rin si Marianne. Ngunit dahil sa nais kong makasama & masurprise sila, sumama na rin si Ms. Peligaria. Nandun din si Tita Vicky (mommy ni Ate Riz) at sa kanyang sobrang kabaitan, doon nalang kami nag-travel instead na magcommute.

7:50am: Ang mahabang paglalakbay namin ay talagang napakatagal. Naisip ko na parang umuwi na rin ako sa Luisiana, Laguna o mas matagal pa ito. Sinabi ko kay pinsan (Chyrill) na ‘wag sabihin sa iba na papunta na rin kami, surprise pati rin ay Edward (ang may-ari ng pupuntahan naming farm). Sa loob ng 2 oras, panay tanung namin for directions sa mga taong nadadaanan, pati kay Edward & Chyrill. In the end, kami ang nauna. After 15 mins., sina Melissa ang sumunod at after 10 mins., ang jeep ay dumating. Kumpleto na kami nang 10:00am. Ang mga hindi ko malilimutan sa farm na palatandaan ay ang pulang bubong at ang Elementary school doon.

Pumasok na kami sa bahay na may red roof, iniwan ang gamit sa taas. Nag-explore kami sa loob ng bahay, may telescope, attic, baril, soldier & cowboy hat at marami pang kakaiba. As a part of OUR tradition, nag-kodakan kami, sa loob man o sa labas. Ako ay talagang nagandahan sa lugar, may treehouse, may mga duyan at may mga tupa, bibe & pato (1st time kong makakita :D). We went to the schedule, "The Amazing Race 2" na namin. Ako ay isang assistant at si Edward ang host. Ang 6 teams of 5 ay nag-compete at nag-unahan sa paggawa at pagtapos ng mga nakakabaliw na challenges gaya ng pagkain ng bawang, caterpillar challenge, blindfolded drawing at paghanap ng missing flags na nakatago sa mga damu-damo. In the end, ang “Orange” team ang nanalo. Congrats :D

Rest muna, 11:30am. Picture-picture ulit at niluluto na ang lunch namin. Papunta na kami sa swimming! Ako ay kabilang sa 2nd batch. Kami ay sumakay sa “cruiser” ni Edward kung saan sumakay kami sa likod ng truck. At nang umandar na kami, kami ay sumisigaw at inenjoy ang view! Napakasaya namin talaga, patalbog-talbog sa truck, natatalsikan ng putik pero masaya. About 12:15pm, nasa “Waterfalls” na kami. Nagswimming at nagbabad kami sa napakalamig na tubig na talagang galing-kalikasan. Masasakit man ang mga bato sa ilalim, nag-enjoy pa rin kami. Nagtatalsikan ang mga “splash” ng tubig sa isa’t-isa. Nag-kodakan sa tabi ng waterfalls. Malalim man (14 feet), ok lang kasi HINDI naman ako pumunta roon :D. Ang iba ay umakyat sa pinakataas ng falls, picture ulit! Babad dito, babad dun at nawala ang stress naming lahat. After 90 mins. ng paglalangoy, bumalik na kami, sumama ako sa 1st batch.

Lunchtime! Adobong manok, barbecue & suman ang mga handa. Matapos kumain, si Melissa at ako ay ang mga tumira sa videoke. “I Will Survive”, “Dreaming of You”, pati ang “ABC Song” tinira namin :D. Iniwan ko sila ni Ate Riz at ang iba’y pumunta na rin. Umakyat sa taas upang mag-food trip at ako’y namahinga nang kaunti. Medyo nalungkot ako sapagkat hindi na namin mapapanuod ang mga dinala kong “pelikula”: ang regalo ko sa klase na gawa sa “Movie Maker” at ang “The Descent” dahil nag-videoke nalang sila. Dala na naman ng emosyon, binigay ko na agad ang mga awards at napansin ng karamihan na ako’y galit, well medyo lang naman. Nag-stay ako sa labas, nag-swing at nagduyan kami ni Zelle, para malubos ang view. Thanks sa best friend kong si Lance at cinomfort niya ako sa aking 20% anger. Sinalang na nila ang ginawa kong slideshow na nakapagpaiyak kay Lance dahil mamimiss niya ang klase. Ang iba ay natuwa at natawa :). Nang matapos, awarding ulit, ako ang nanguna rito at pinangaralan ko ang mga kaklase ko. After ng awarding, cinonvince nila ako na aminin na kung sino si “Against the Law” – from my previous post: “Kapag Tumibok ang Puso”, ang crush ko....DATI. Nasabi ko naman after several moments :D. Nalaman na ni Kaye, pero she’ll always be my “bebeko”. Nagpasalamat din ako sa mga “katawagan” ko. Di rin natuloy ang Time Capsule namin pero pinapanuod ko sa kanila ang disc 2 ng “The Descent”, nagulat & natakot sila dahil nakakatakot naman talaga. Habang nanonood ang iba, naghahanda na ang iba para umuwi at pinapanuod din namin ang “ginawa” ko kay Ms. Peligaria. Habang nagpeplay ang video, naiyak ang iba at nagyakapan na. “Emotion filled the atmosphere”. Nasiyahan ako dahil natuwa naman ang aming tagapayo. Nang tapos na at naka-impake na ang lahat paalis, lumabas na kami (5:00pm) at dun nagpatuloy ang yakapan, iyakan at “mensahinan”. Natuwa ako dahil nakapag-reconcile na sina Ate Aica & Kuya Joed :D. Pinangako ko sa sarili ko na hindi ako iiyak dahil magkikita pa naman kami pero si Curlz (Winnie) ang nakapagpaiyak sa akin. I admit mamimiss ko sila for 2 months. Naiyak din ako kay Ochie T_T. Nagyakapan kaming lahat, kahit hindi kami kumpleto... Doon ko nasabi na “hindi ako mawawala”, at “ako’y masaya na nahandle ko ang III – St. Albert the Great as their president.” Sabi nga ni Mrs. Cruz, “Ang Albert ay Albert pa rin. Kakaiba at hindi na mauulit ang Albert na ito.” Pagkatapos ng 30 mins. na paalamanan, umalis na kami, ako, mama ko, Ms. Peligaria, Frances & Mariz sa sasakyan ni Tita Vicky.
2 hours biyahe muli pabalik, thanks Tita Vicky! :D. Nang makarating sa bahay, bagsak ang aking katawan at ako’y natulog. Naiyak ako dahil napanaginipan ko ang “Albert” ulit, dahil alam kong hindi na talaga mauulit ang aming batch.... masaya ako at naayos na ang lahat....mamimiss ko talaga SILA......

"Farewell to you my friend, we'll see each other again. Don't worry 'cause its not the end of everything." - lyrics from the song "Farewell to You, My Friend"